نقش بازی های رایانه ای در تربیت فرزند

یکی از بزرگ‏ترین مشکلاتی که بازی‏های رایانه ‏ای در تربیت فرزند رقم می‏زند، اسباب‏کشیِ کودک از عالم واقعیت به سوی دنیای خیال است. در عالم خیال، واقعیت‏ها و حقیقت‏ها شکل دیگری به خود می‏گیرد و فرد، تلاش می‏کند که از میان واقعیت‏های ساختگی، به حقیقت ساختگی دست پیدا کند.

بسیاری از افرادی که در بارۀ نکات مثبت بازی‏های رایانه‏ ای نظر می‏دهند، از این ویژگی بازی رایانه ‏ای غافل هستند. برخی هم به خوبی از این ویژگی آگاه ‏اند؛ امّا این اسباب‏کشی را نه تنها امر ناخوشایندی نمی‏دانند، بلکه تقویت خیال در کودکان را از لازمه‏ های تربیت موفّق بر می‏ شمارند.

البتّه اینان از یک نکتۀ کلیدی غافل‏‌اند که کودک به صورت طبیعی، دارای تخیّلی قدرتمند است و همین اندازه از تخیّل برای تربیت او لازم و کافی است. دامن زدن به تخیّل قدرتمند کودک، موجب می‏شود تخیّل بر وجود او حاکم شده، به قدری سلطنتش بر کودک قوی شود که نتوان به راحتی آن را از تخت سلطنت پایین کشید.

[جلد ششم من دیگر ما]